دو سیستم كلی در طراحی ساختمان ترمینال فرودگاه های تجاری، مسافرتی وجود دارد:

سیستم متمركز وسیستم غیر متمركز. درسیستم متمركز كلیه مسافرین، توشه ها، و بارها طی یك حركت هماهنگ بصورت قیفی شكل، مسیری را طی كرده و در یك ساختمان مركزی تجمع یافته و آنگاه دوباره در بخش های مختلف استقرار هواپیماها پراكنده می شوند ولی در سیستم غیر متمركز مسافرین و بسته هایشان مستقیماً به محل سوار شدن هدایت می شوند. انتخاب هر یك از دو سیستم به مقدار سطح موجود كه جهت توقف هواپیما تخصیص داده شده بستگی دارد. هنگامیكه جهت سوار شدن به هواپیما پیاده روی بیش از 18 متر لازم باشد، الزاماً باید سیستم متمركز را به سیستم غیر متمركز تبدیل نمود. به همین ترتیب هنگامیكه تعداد درب های خروجی (محوطه مورد نیاز جهت سوار شدن به هواپیما) مورد نیاز هر شركت هوائی در یك فرودگاه از شش عدد تجاوز كند، سیستم غیر متمركز اقتصادی نخواهد بود. در چنین موقعیتی متمركز ساختن عملیات هر شركت هوائی در یك منطقه، از راه حل های منطقی خواهد بود و این راه حل منتهی خواهد شد به سیستمی كه در آن، تعدادی سیستم متمركز در یك منطقه بصورت غیر متمركز استقرار یافته اند.
در گذشته تسهیلات ترمینال مسافرین در غالب فرودگاه ها در یك ساختمان مركزی مستقر بوده است؛ چنین سیستمی تا زمانی مناسب خواهد بود كه تعداد هواپیماها و تعداد درب های خروج كم بوده و بتوان تمام بخش های مختلفه ترمینال را در یك ساختمان متمركز کرد و این در حالی است كه ظرف بیست سال گذشته ترافیك هوائی افزایش سریعی داشته و همین مساله دلیلی بر ناتوانی و عدم اجرایی بودن چنین سیستمی در دوران اخیر است. امروزه سیستم تمركز مختلط، كه بنام سیستم ترمینال های واحد نیز خوانده می شود، جایگزین سیستمهای دیگر گشته و بتدریج ملاك اصلی در طراحی ترمینال فرودگاه ها گردیده است.
در این سیستم تسهیلات ترمینال در واحدهای كوچكتری تمركز یافته و آرایش این واحدها پیاده روی از پیاده رو جلوی ترمینال تا محل سوار شدن به هواپیما را به حداقل می رساند. پس از اشباع یك واحد ودر صورت لزوم، واحدهای بعدی بدون ایجاد مزاحمت برای سایر واحدها بكار گرفته می شوند. این عمل آنقدر ادامه می یابد تا ظرفیت باند پرواز با ظرفیت كل واحدها برابری نماید. طراح علاوه بر در نظر داشتن عوامل متعدد، تمام یا قسمتی از تسهیلاتی نظیر سالن های انتظار، رستوران، فروشگاه ها و بخشی از دفاتر اداری را برای مسافرینی كه مجبورند هواپیمایشان را دراین فرودگاه عوض كنند و یا مسافرینی كه هواپیمایشان تاخیر طولانی دارد طرح می كنند.
بعضی از تسهیلات رفاهی را می توان در ساختمان هایی كه منحصراً بدین منظور احداث میشوند و در نزدیكی و یا در ارتباط با واحدهای مجری تشریفات پرواز قرار داردند در نظر گرفت که توانایی سرویس دهی به آنها را داشته باشد. واحدهای مجری تشریفات پرواز قویاً به اینگونه بخشها وابسته اند. برای مثال وابستگی آنها را به كابین شركت های بیمه هوائی، محل تبدیل ارزها ویا بلیط فروشی ها نباید از نظر دور داشت. طرح اینگونه تسهیلات دریك ساختمان مجزا خود باعث می گردد تفكیك پروازهای درون مرزی و برون مرزی تسهیل شود.
بالاخره سیستم ترمینال های واحد هزینه های اصلی اولیه را تقلیل بسیار داده و این اطمینان را به همراه دارد كه امكان گسترش ترمینال در مراحل بعدی بدون تحمیل هزینه های اضافی وجود داشته و هزینه های انجام شده قبلی را بی اثر نخواهد ساخت