در میان همه نکاتی که در این سالها درباره ویژگیهای فنی و اهداف ساخت برج میلاد آورده شده است، این نکته که برج میلاد با نام «یادمان» به عنوان نمادی از اقتدار و عزم ملی برای شهروندان تهران ساخته شده، کمی جای تأمل دارد!
در حالی که حدود صد روز به افتتاح این برج مخابراتی باقی مانده است، هنوز هیچ نشانی از نمادهای معماری ایرانی ـ اسلامی در بنای ظاهری این برج به چشم نمیخورد، ضمن اینکه اگر خوب بنگریم، تا به حال همه آنچه درباره این برج شنیده و احتمالا خواهیم شنید، به ویژگیهای فنی و تکنولوژیک آن مربوط است.
چنانچه هنگامی که از مدیریت یادمان سازه به عنوان مسئولان دستاندرکار ساخت این برج، اطلاعاتی دقیق از هویت معماری برج میلاد پرسیده میشود، پاسخ آنان باز هم به همان ویژگیهای فنی برج خلاصه میشود و جز کلیگوییهایی درباره اینکه «معماری بنای برج با الهام از میلها و منارههای باستانی ایران و هندسهای برگرفته از نقوش معماری ناب ایرانی و مفاهیم عمیق درونی معماری سنتی شکل گرفته است»، پاسخ دقیقتری ندارند.
به واقع، در حالی که سازندگان برج درباره الهام از معماری اسلامی در ساخت آن ادعا دارند و آن را پیوندی بین تکنولوژی و معماری اسلامی ـ ایرانی میدانند، اما حقیقت این است که اصولا فلسفه شکلگیری چنین برجهایی، نه در ایران، بلکه در بسیاری کشورهای دنیا، که پیش از ما چنین برجهایی ساختهاند، ارایه نماد و سمبلی از هویت و فرهنگ سرزمینشان نبوده و اگر هم چنین باشد، چنین برجهایی برای چنان کشورهای توسعهیافتهای، شاید بتواند نقش یک سمبل یا نماد را بازی کند، اما برای کشور ما و حتی برای ابرشهر تهران، ساخت آن، تنها نوعی خودآزمایی و ابراز توانمندی در عرصه عمران و ساختوساز است و بس.
ادامه مطلب