رنک الکسا

تاریخچۀ مختصری در مورد آلیاژ فولاد


عصر ابتدایی فلز و عصر کوتاه مدت مس خیلی زود بوسیلۀ برنز جایگزین شد.این عصر(عصر برنز) در حدو 2000 سال به درازا انجامید و عصر آهن که پس از برنز است به طور ناگهانی و یکباره پس از آن شروع نشد بلکه،این دو فلز در حدود 1000 سال،یعنی،تقریباً از اواسط دورۀ برنز با هم استفاده می شدند.آلیاژ برنز به طور عمده از مس،حدود 5%-10% قلع و گاهی،مقداری ارسنیک تشکیل یافته است.مقدار کمی ارسنیک آلیاژ را سخت تر میکند و قابلیت چکش خواری آن را به میزان قابل ملاحظه ای کاهش می دهد.البته کسی به این واقعیت،به این شکل پی نبرده بود بلکه،انسان ها معتقد بودند،سنگ معدن مس و قلع با هم؛همراه با مقداری تردستی و جادو(!)،برنز اعلا را به وجود می آورد.

البته طبیعی است،پس از کشف مهم راه گداختن سنگ مهدن مس،سایر فلزات نیز کمی پس از آن کشف شدند.فلز مس از گونه ای سنگ به دست می آید،بنابراین،طبیعی بود که انسان به دنبال یافتن آن سراغ سنگ های دیگر هم برود؛که باعث کسب تجربیات فراوانی در مورد گداختن فلزات شد.اما،برخلاف تصور معمول،این تجربیات هیچ کمکی به تولید آهن نکرد.تولید آهن مثل معماست که به 1000 سال پس از کشف برنز باز می گردد.

در واقع پیشینیان،آهن را می شناختند.توت،یکی از پادشاهان باستان،یک خنجر آهنی داشت.در سومریا،آهن به نام "سنگ آسمانی" و در مصر باستان به نام "مس سیاه آسمانی" شناخته می شد.در واقع مشکل اصلی ندانستن طریقۀ به دست آوردن این فلز است چون این فلز به مقدار بسیار محدودی، توسط شهاب سنگ هایی،از آسمان به زمین می آمد.دلیل لقب "آسمانی" این فلز در تمدن های باستان نیز همین مهم است.لازم به ذکر است که در همین دوران اهالی اسکیمو نیز آهن مورد نیاز خود را از شهابسنگی 30 تنی به دست

می آوردند که هم اکنون در موزۀ تاریخ طبیعی نیویورک موجود است.

بطور خلاصه،ماجرای کشف آهن به حدوداّ 2000 سال پس از کشف برنز باز

می گردد.متأسفانه دربارۀ داستان کشف آهن اطلاعات چندانی در دسترس نیست.